De Nederlandse bodem klinkt dus in, de zeespiegel stijgt, de biodiversiteit holt achteruit en we moeten drastisch onze broeikasuitstoot verminderen. Problemen te over en we weten allemaal dat de tijd dringt. Tijd voor radicale verandering, dus. We zullen daarvoor ook verder moeten kijken dan onze neus lang is. Er is namelijk een plantje dat ons kan redden: veenmos.
Het veen draagt nu nog bij aan de CO2-uitstoot. Het is namelijk grotendeels drooggelegd en daardoor komt er zuurstof bij die dode plantjes en verdwijnt al die koolstof de lucht in. Maar als je het weer nat maakt, zoals het duizend jaar geleden ook was – Nederland bestond toen bijna voor de helft uit veen – kunnen we van het veen weer een natuurlijke CO2-opslagplaats maken.
En laat vernatten nu net de essentie zijn van de getroffen maatregelen bij het herstelplan Soesterveen. Benieuwd hoe veenmos ons helpt? Lees dan het complete artikel van online redacteur Lotte Schuengel voor VPRO tegenlicht. Hierin komt ook het Ilperveld aanbod als prachtig praktijkvoorbeeld hoe een veenecosysteem in korte tijd weer gerevitaliseerd kan worden.
